– Bencil, her yerde yalnızdır. ( George Sand)
– Bencilliğin gözü perdelidir. ( Mabatma Gandbi)
– Bencillik, dostluğun zehiridir. ( H. De Balzac)
– Bencil insan, tek başına kalmış meyvasız bir ağaç gibi kurur gider. ( Turgenyev)
– Benden sonra tufan!… ( Mme de Pompadour)
– Hiç kimseye faydalı olmamak, tam manasıyla kıymetsiz olmak demektir. (Descartes)
– Bir insana, kendi ruhlarından mutlaka söküp atmaları gereken iki şey: İmkansızlık ve bencilliktir. (Epictetos)
– Kendimizde her zaman başkalarının acısına dayacaka gücü buluruz. (La Rocbefoucauld)
– Genellikle dayak atana kızar, dayak yiyene acırız. Bu ikisinden birinin yerinde olsaydık, acaba hangisini kabul ederdik? (Cenap Şebabeddin)
– Başkası düştü mü, “çürük tahtaya basmasaydı” deriz. Kendimiz düşünce, bastığımız tahtanın çürük çıkmış olmasından şikayet ederiz. ( C. Şebabeddin)
– Yalnız kendisini düşünen adam, yumurtasını pişirmek için komşusunun evini yakar. (F. Bacon)
– Başkalarının kusurlarını tatarken, parmağıyla terazinin kefelerini bastırmayan insan pek enderdir. ( Byron Langenfeld)