#Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler; ağzına dolar insanın. Sussan acıtır, konuşsan kanatır.

#Fotoğraf çekilerken, nedense kendimizi gülümsemek zorunda hissediyoruz. “Yani aslında ona bile mutluluk oyunu oynuyoruz.

#Beklenen hep geç geliyor; geldiği zaman da insan başka yerlerde oluyor .

#Kimseye göstermem üzüntümü. Gündüz gülerim, geceleri yalnız ağlarım.

‎#Söyle evladım’ diye teselli ederdi annem beni. Söyle de içine hicran olmasın. Hicran oldu anne.
#Yalnızlığına iyi bak, sahip çık. Kaç kişinin emeği var onda kimbilir.

#Hayatta silgim hep kalemimden önce bitti. Çünkü kendi doğrularımı yazacağım yere, tuttum başkalarının yanlışlarını sildim .

#Provası yok hayatın. Ne yeniden yaşamak mümkün, ne de yaşadıklarını silebilmek. Önemli olan, ilk defa değil son defa sevebilmek.

#İki kadına adamak istiyorum hayatımı.. Biri “erkeğim” desin bana, Diğeri sadece baba…

Çok yükseğe çıkamam; bende yükseklik korkusu var. Kimseyi yarı yolda bırakamam; bende ‘alçaklık’ korkusu var.

#Artık gelecek planlarımı hayattan gizli yapıyorum. Sanki hayat, işini gücünü bırakıp planlarımı bozmak için herşeyi yapıyor.

#Yemek koyulurken, “bu kadar yeter” dedikten sonra mutlaka bir kaşık daha yemek koyan kişiye ‘anne’ denir. Ve o herşeye değerdir.